امام كاظم (ع) را هارون الرشيد خليفه عباسي به طرز عجيبي از مدينه به بغداد آورد و زنداني كرد، امام همچنان 4 يا 7 يا 14 سال در زندان هارون بود تا در زندان مسموم شده از دنيا رفتند.
يكي از خاطرات زندان اين كه هارون يكي از كنيزه هاي زيبا روي و خوش اندام خود را به عنوان خدمتگزار امام به زندان فرستاد (ولي قصد هارون اين بود كه امام به او مايل شود يا بهانه بيابد و بدينوسيله آن حضرت را از نظر مردم بي قدر نشان دهد.)
هارون الرشيد يكي از خادمان را مامور كرده بود تا از حال آن نديمه زيباروي با امام گزارش دهد، روزي مامور به زندان آمد و ديد كنيزه به سجده افتاده و با حال خاصي مي گويد: «قدس سبحانك، سبحانك» اي خدا تو از هر عيبي پاك و منزه هستي و سر از سجده بر نمي دارد، مامور اين موضوع را به هارون گزارش داد، هارون دستور داد كنيزه را نزدش آورند در حالي كه به آسمان مي نگريست و بدنش به لرزه در آمده بود.
هارون گفت: «چگونه هستي، حالت چطور است؟»
كنيزه گفت: «من در زندان كنار امام ايستاده بودم. او شب و روز به نماز و عبادت اشتغال داشت و تسبيح خدا مي گفت و مقام والاي او مرا تحت تاثير قرار داد و به سجده افتادم و تسبيح خدا گفتم كه اين مامور آمد و مرا به اينجا آورد».
هارون او را تهديد كرد كه جريان را به كسي نگويد، امام او در هر فرصتي از عبادت و نماز بنده صالح، امام هفتم (ع) سخن مي گفت و آن چنان منقلب شده بود كه همواره در ياد خدا بود و چند روز قبل از شهادت امام از دنيا رفت.
داستان نماز امام حسين عليه السلام